II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU „AD GENTES”
28 II 2021 r.
LITURGIA MSZY ŚW.
Czytania: Rdz 22,1-2.9-13.15-18 Rz 8,31b-34 Mk 9,2-10
Wprowadzenie
Stajemy przy Ołtarzu, by uczestniczyć w Najświętszej Ofierze. Chrystus umacnia nas swoim słowem. Jest to słowo nadziei. Dziś ukazuje swą chwałę na Górze Tabor i zachęca, byśmy wytrwale i bez lęku szli za Nim drogami codzienności.
Druga niedziela Wielkiego Postu, w Polsce jest Dniem Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami, którzy w 99 krajach misyjnych głoszą Ewangelię i dają świadectwo Bogu poprzez dzieła miłości bliźniego.
Otoczmy zatem naszą modlitwą misjonarki i misjonarzy. Upraszajmy dla nich Boże błogosławieństwo, pomoc i obronę, aby wiernie wypełnili swój mandat misyjny a także wesprzyjmy naszymi ofiarami do puszek dzieła, które czynią.
Akt pokuty
Abyśmy mogli z radością uczestniczyć we tej Najświętszej Ofierze Chrystusa, przeprośmy Boga za nasze grzechy i prośmy Go o miłosierdzie nad nami:
Panie, który prowadzisz nas drogą krzyża do chwały, zmiłuj się nad nami.
Chryste, który przez swą ofiarę na krzyżu pojednałeś nas z Ojcem, zmiłuj się nad nami.
Panie, który na Górze Tabor umacniasz nas w nadziei życia wiecznego, zmiłuj się nad nami.
Homilia
Własnego Syna nie oszczędził
I. Pierwsze czytanie z Księgi Rodzaju i fragment Ewangelii św. Marka prowadzą nas dziś w góry. Trzeba wspinać się, by głębiej wniknąć w tajemnicę Boga.
Góra Moria. Tutaj Bóg wypróbował wiarę Abrahama. Nakazał mu, by złożył w ofierze Izaaka, swego jedynego syna. Bóg powiedział wyraźnie: „weź twego syna jedynego, którego miłujesz, i złóż go w ofierze”. Zażądał od niego ofiary najboleśniejszej, najtrudniejszej, największej.
Izaak był synem uproszonym, wymodlonym w starszym wieku. Wiązało się z nim wiele wspaniałych obietnic, a teraz nakaz Boży je przekreśla. Abraham miał złożyć w ofierze ukochanego nade wszystko syna, który był gwarancją i nadzieją pomyślnej przyszłości całego rodu. W sercu sędziwego patriarchy rozegrał się dramat, który trudno opisać słowami. Z jednej strony chce okazać posłuszeństwo Bogu, któremu zawdzięcza wszystko, a z drugiej strony patrzy ojcowskim wzrokiem na syna, nieświadomego, że wkrótce zginie z jego ręki. Izaak dźwiga drwa, na których miała spłonąć ofiara, nie wiedząc, że będzie nią on sam.
Dziś głębiej rozumiemy sens tego wydarzenia. Pomaga nam w tym święty Paweł, który porównuje ofiarę Abrahama z ofiarą, jaką poniósł sam Bóg. On „własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał”.
Dwie Góry. Góra Moria, góra Abrahamowej ofiary i Góra Kalwaria, gdzie Chrystus – z woli Ojca – składał siebie jako ofiarę za zbawienie świata.
Dwaj ojcowie: Abraham, pogrążony w cierpieniu, które zdawało się nie mieć końca, i Ojciec niebieski, który tak kocha ludzi, że nie cofa się przed darem z własnego Syna.
I dwie ofiary: Izaak, niespokojny, niewtajemniczony w plany ojca, nieświadomy zbliżającej się śmierci i Chrystus, który od samego początku, dobrowolnie przyjął krzyż, by wypełnić wolę Ojca.
Jest jeszcze trzecia góra, o której mówi dzisiejsza liturgia słowa – Góra Tabor. Do wejścia na nią zaprosił Chrystus swych umiłowanych uczniów, Piotra, Jakuba i Jana. To Góra przyszłej chwały Jezusa, miejsce odsłonięcia się Jego bóstwa; miejsce, w którym Apostołowie weszli w blask zmartwychwstania.
Pan zabrał tu swych uczniów, by umocnić ich wiarę. To wydarzenie miało ich przygotować na dramat i mroki Kalwarii; na chwile, w których Bóg Ojciec nie oszczędził własnemu Synowi cierpień upokarzającej śmierci. Jezus przemienił się wobec nich, aby nabrali ducha i umocnili się w wierze. Jego cudowna przemiana stała się zapowiedzią przemiany, jaka dokona się na Golgocie. Jest ona nie tylko miejscem śmierci krzyżowej Pana, ale Jego zmartwychwstania.
Trzy Góry: Moria, Golgota i Tabor mówią nam, że musimy być gotowi na trudne i bolesne doświadczenia. W nich oczyszcza się i potwierdza nasza wiara i przywiązanie do Boga. Trzeba, byśmy przeżywali nasze trudności i krzyże życiowe z nadzieją, że Bóg posługuje się nimi dla naszego zbawienia.
II. Dzisiaj, wpatrzeni w przemienionego Chrystusa na Górze Tabor, dostrzegamy w blasku Jego przyszłej chwały tych, którzy niestrudzenie pracują nad przemianą świata. Tych, którzy poprzez swą modlitwę, pracę apostolską, cierpienia i dzieła miłosierdzia, mozolnie przemieniają rzeczywistość ziemską w królestwo Boże. Swą modlitwą otaczamy misjonarki i misjonarzy z Polski, którzy na peryferiach świata, w ubóstwie, niebezpieczeństwach i trudnościach głoszą Ewangelię Chrystusa i budują Kościół. Potrzebują naszej modlitwy i ofiar duchowych, by dawać świadectwo Chrystusowi, naszej nadziei na życie wieczne.
W Afryce, Azji i Oceanii, w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach są obecni nasi misjonarze, aby przemieniać serca, zdobywać je dla Chrystusa i Jego królestwa. Trwają na placówkach misyjnych mimo zagrożenia pandemią, będąc blisko ludzi dotkniętych nędzą, chorobami, niepewnością i beznadzieją. Dzięki naszym ofiarom organizują dla nich pomoc materialną i duchową. W tym roku Dzieło Pomocy „Ad Gentes” przekazało im ponad 2,6 mln złotych na pomoc medyczną, żywnościową i zakup środków chroniących przed koronawirusem. Dzięki wielu darczyńcom z Polski, którzy mimo własnych trudności i niedostatków czynią miłosierdzie wobec najbardziej potrzebujących, misjonarki i misjonarze pomagają bliźnim w potrzebie. To piękne świadectwo bezinteresownej miłości, której uczy Chrystus.
Trzeba, byśmy poprzez modlitwę i ofiarność włączyli się w misyjne dzieło Kościoła. Nie jesteśmy w stanie zaspokoić potrzeb wszystkich ludzi na świecie, ale możemy uruchomić potencjał miłości naszego serca i pomagać przynajmniej niektórym. Nie możemy przemienić świata na lepszy, ale możemy wszędzie tam, gdzie Bóg nas posyła czynić dobro. Zatem, czyńmy to, co możemy, a resztę zostawmy Panu Bogu.
Nasze zaangażowanie misyjne będzie nas przemieniać. Czynione dobro czyni nas lepszymi. Pozwala wzrastać w świętości. Jest bowiem nie tylko potrzebne misjonarkom i misjonarzom, którzy liczą na naszą pomoc, ale nam samym, byśmy nie zapomnieli o tym, że z mocy chrztu świętego jesteśmy uczniami-misjonarzami.
Dziękujmy zatem Panu za to, ze czyni nas zdolnymi do miłości bliźniego i prośmy, by wzmocnił w nas pragnienie służenia naszym siostrom i braciom, tym bliskim i tym dalekim.
Modlitwa wiernych
Bogu, który wzywa nas do przemiany serc i duchowego odrodzenia, przedstawmy ufną modlitwę. Niech nadzieja przyszłej chwały będzie dla nas umocnieniem w chwilach trudnych i wymagających ofiary z siebie.
Módlmy się za Kościół powszechny, któremu Chrystus powierzył misję głoszenia Ewangelii całemu światu, aby pociągał wszystkich ludzi do Boga i wytrwale budował królestwo Boże. Ciebie prosimy…,
Módlmy się za misjonarki i misjonarzy, którzy ofiarnie służą Bogu i ludziom w najuboższych krajach świata, aby ich wysiłkom ewangelizacyjnym towarzyszyła łaska Boża i moc Ducha Świętego. Ciebie prosimy…,
Módlmy się, aby ludzie młodzi, usłyszawszy głos powołania misyjnego odpowiedzieli na nie radośnie i odważnie. Ciebie prosimy…,
Módlmy się za Dzieło Pomocy „Ad Gentes” i wszystkich, którzy wspierają misje modlitwami, cierpieniem i ofiarami, aby Bóg dał im radość z czynionego dobra, wspierał i umacniał w codziennym życiu. Ciebie prosimy…,
Módlmy się za nas samych, byśmy w czasie Wielkiego Postu podejmowali wysiłki przemiany naszych serc i poprzez spowiedź świętą i pokutę odnowili naszą więź z Bogiem. Ciebie prosimy…,
Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty nie oszczędziłeś własnego Syna, ale wydałeś Go jako ofiarę przebłagalną za zbawienie świata, przyjmij pokorne modlitwy swojego ludu i obdarz nas łaską i zmiłowaniem. Odnów nasze serca i przemień je swoją miłością, abyśmy wraz z całym Kościołem dawali świadectwo, że Ty jesteś naszym najlepszym Ojcem. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Rozesłanie
Wpatrzeni w uwielbione Oblicze Chrystusa, wzbudzajmy w sobie tęsknotę za niebem w ciągu tygodnia, który daje nam Pan. Przemieniajmy się w myśleniu i działaniu, by było one zgodne z Jego wolą. Pamiętajmy o misjonarkach i misjonarzach, i w miarę naszych możliwości, okażmy się hojni dla misji. Niech w tym wszystkim towarzyszy nam Boże błogosławieństwo.
PREZENTACJA DZIEŁA POMOCY „AD GENTES”
Od 2005 roku Dzieło Pomocy „Ad Gentes” Komisji Episkopatu Polski ds. Misji wspiera polskie misjonarki i misjonarzy w dziełach ewangelizacyjnych, medycznych, charytatywnych i edukacyjnych. Dzięki środkom finansowym przekazywanym przez Dzieło misjonarze budują kościoły i kaplice, wyposażają sale katechetyczne i świetlice dla dzieci, kształcą katechistów, prowadzą ośrodki zdrowia i szpitale, opiekują się starcami i niepełnosprawnymi w hospicjach i schroniskach. Dzieło wspiera również edukację dzieci i młodzieży w przedszkolach, szkołach i sierocińcach. Wraz z misjonarzami walczy z głodem i niedożywieniem wśród mieszkańców Afryki, Azji i Oceanii. Pomaga matkom samotnie wychowującym dzieci w zdobyciu zawodu.
W 2020 r. Dzieło przeznaczyło 2,6 mln zł na pomoc dla najuboższej ludności w krajach misyjnych, dotkniętej przez pandemię koronawirusa. Każdego roku dofinansowuje ok. 170 działań na misjach.
W Polsce Dzieło Pomocy „Ad Gentes” prowadzi animację i formację misyjną. Wydaje pozycje książkowe, broszury i ulotki misyjne. Jest organizatorem ogólnopolskiego Konkursu „Mój szkolny kolega z misji”, którym biorą udział uczniowie i nauczyciele szkół podstawowych.
Szczegółowe informacje nt. działalności Dzieła znajdujemy na stronie internetowej www.adgentes.misje.pl. Zapraszamy do współpracy.
